- omitto
- ŏmitto, īsi, issum, 3, v. a. [ob-mitto], to let go, let loose, let fall.I.Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.:II.
amitto, dimitto): aliquam,
Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11:mulierem,
Ter. Ad. 2, 1, 18:habenas,
to let go, Tac. H. 1, 86:arma,
to let fall, Liv. 21, 11:animam,
to give up the ghost, to die, Plaut. Am. 1, 1, 85.—Trop. (class.).A.In gen., to lay aside, let go, give up, dismiss, neglect, disregard:B.omittere tristitiam,
Ter. Ad. 2, 4, 3:iracundiam,
id. ib. 4, 7, 36:noxiam,
to leave unpunished, id. Eun. 5, 2, 14:apparatum,
Liv. 37, 10:nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt,
Cic. Off. 3, 10, 42:omitte timorem,
lay aside, id. Rep. 6, 10, 10:voluptates,
id. Fin. 1, 10, 36:omnibus omissis his rebus,
laying aside all those things, Caes. B. G. 7, 34:primam navigationem ne omiseris,
do not neglect, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3:teneo quam optabam occasionem neque omittam,
id. Leg. 1, 2, 5:hostes,
Just. 1, 8, 6:ducum officia,
id. 11, 9, 8.—In partic.1.To pass over, say nothing of, omit, in speaking (cf., relinquo, praetereo):2.ut omittam cetera quae sunt innumerabilia,
Cic. Brut. 76, 266; cf.:ut alia omittam,
id. Quint. 22, 70:omitto illa vetera, quod, etc.,
id. Att. 8, 3, 3:innumerabiles viros,
id. Rep 1, 1, 1:de reditu,
id. Pis. 22, 51:de me,
id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.—Of an action, to leave off, give over, cease doing any thing (syn. desino).—With inf.:iratus esse,
Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266:curare aliquid,
id. Cael. 22, 54:mirari,
Hor. C. 3, 29, 11.—Hence, ŏmissus, a, um, P. a., negligent, heedless, remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter, Heaut. 5, 2, 9.— Comp.:ab re Omissior,
in respect of property, Ter. Ad. 5, 3, 44.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.